ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ
ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2017
Πρός
τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ λαό
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου
Ἀγαπητά τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας μας παιδιά,
Μέ βαθειά συγκίνηση ἐπικοινωνοῦμε μαζί σας, γιά νά σᾶς ἐκφράσομε μέ ὅλη τήν πατρική μας ἀγάπη τά αἰσθήματα πού διακατέχουν τήν ψυχή μας καθώς καλούμαστε ὄχι ἁπλά νά ἑορτάσομε τά Χριστούγεννα μέ κοσμικό ἦθος ἀλλά ζῶντας οὐσιαστικά στό ἀληθινό πνεῦμα τους.
Καί πάλι αὐτήν τήν μεγάλη ἡμέρα ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ στόν συνεορτασμό τῶν Χριστουγέννων, πού δέν ἔχει σχέση μέ τό συναισθηματικό διάκοσμο, μέ τό χρυσό τους ἐπετειακό περιτύλιγμα, ἀλλά πού ἔχει ἀναφορά σέ μιά πραγματικότητα πού συνέβη μέν σέ συγκεκριμένο τόπο καί χρόνο ἅπαξ, ἀλλά καί πού συμβαίνει διαρκῶς μέσα στήν Ἐκκλησία μας καί ζητᾶ νά τήν ψηλαφήσομε, νά τήν ἀγγίξομε, νά τήν αἰσθανθοῦμε, νά τήν δεχθοῦμε, νά τήν ἀγαπήσομε, νά ἐναρμονίσομε τή ζωή μας σ᾿ αὐτήν ὡς ἀληθινοί χριστιανοί, ὡς ἄνθρωποι τοῦ Χριστοῦ κυριολεκτικά.
Ἐπιτρέψτε μας νά σᾶς κοιτάξομε στά μάτια καί νά ζητήσομε ἀπό ὅλους μιά εἰλικρινῆ αὐτοκριτική. Νά διερευνήσομε τά μύχια τῆς καρδιᾶς μας καί νά δοῦμε πόσο πραγματικά χριστιανοί εἴμαστε, πόσο ἀληθινοί μαθητές καί ἀκόλουθοί Του, πόσοι ἀπό ἐμᾶς κατανοοῦν τό ἐπίκεντρο αὐτῆς τῆς Ἑορτῆς καί ἀπαντοῦν στόν ἑαυτό τους τό ἐρώτημα· «τί ἦλθε πραγματικά νά κάμει ὁ Χριστός στή γῆ μας;». Φοβοῦμαι πώς πολλοί δέν τό γνωρίζομε ἀκόμη καί ἴσως κάποιοι Τόν ἀκολουθοῦμε σχεδόν μηχανικά, θρησκειοποιημένα ἀλλά ὄχι ἐκκλησιαστικά, ἤ κάποιοι ἄλλοι Τόν ἀρνούμαστε μέ μεγάλη εὐκολία, κομπάζοντας μάλιστα γιά τόν ἀθεϊσμό μας.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, αἰῶνες πρίν, τό ἔγραφε στόν Πρωτεπίσκοπο τῆς Ἀποστολικῆς μας Ἐκκλησίας, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, σέ μιά ἐπιστολή του, τήν ὁποία οἱ Κρῆτες θά ἔπρεπε νά τήν γνωρίζομε ἀπό στήθους. Καί αὐτό ἴσως ἀρκεῖ νά εἰπωθεῖ γιά νά τό ξανακούσομε ὅλοι σήμερα, νά βγάλομε τά συμπεράσματά μας καί νά λάβομε τό σωτήριο μήνυμα γιά τήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη καί γιά τόν καθένα μας ὑποκειμενικά.
Τόνιζε λοιπόν ὁ Παῦλος στόν Τίτο χαρακτηριστικά αὐτό πού σέ μετάφραση ἀκολουθεῖ: «Ἦμεν γάρ ποτε καὶ ἡμεῖς ἀνόητοι, ἀπειθεῖς, πλανώμενοι...», «ἤμασταν, δηλαδή, κάποτε καί ἐμεῖς μωροί καί ἀναίσθητοι, ἀπειθεῖς καί πλανεμένοι, μακριά ἀπό τόν Θεό, ὑποδουλωμένοι σέ ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες καί ἡδονές, καί περάσαμε τόν καιρό μας βυθισμένοι στήν κακία καί τόν φθόνο, μισητοί ἀπό τούς ἄλλους καί μισῶντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Ὅταν ὅμως φανερώθηκε ἡ ἀγαθότητα καί ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτῆρα μας Θεοῦ, ὄχι ἀπό τά ἔργα τῆς δικαιοσύνης που δῆθεν κάναμε ἐμεῖς, ἀλλά κατά τό πολύ ἔλεός Του, μᾶς ἔσωσε διά μέσου τοῦ Βαπτίσματος, τοῦ λουτροῦ αὐτοῦ τῆς ἀναγεννήσεως καί τῆς ἀνακαινίσεως πού χαρίζει τό Ἅγιο Πνεῦμα ... Καί αὐτό γιά νά δικαιωθοῦμε μέ τή σωτήρια Χάρη Ἐκείνου καί νά γίνομε κληρονόμοι τῆς αἰώνιας ζωῆς, σύμφωνα μέ τήν χαρμόσυνη ἐλπίδα πού ὁ Ἴδιος μᾶς ἔχει δώσει» (Τίτ. γ΄ 3-7).
Αὐτό λοιπόν σημαίνει Χριστούγεννα. Γι᾿ αὐτό εἶναι Γιορτή χαρᾶς καί ἐλπίδας. Γιορτή ἀγάπης. Γιατί ὁ Χριστός ἦλθε γιά νά ἀναπλάσει τή φύση μας, ἦλθε γιά νά μᾶς βάλει ξανά στόν Παράδεισο, στή σχέση, ἀπό τήν ὁποία ἀπομακρυνθήκαμε μέ δική μας ὑπαιτιότητα, ἦλθε γιά νά μᾶς ὑψώσει καί νά μᾶς τοποθετήσει δίπλα Του. Ἦλθε γιατί μᾶς ἀγάπησε πολύ, μέ μιά ἀγάπη πού ὑπερβαίνει κάθε ἐμπόδιο καί πού μᾶς μαθαίνει πῶς νά ἀγαποῦμε καί ἐμεῖς πραγματικά. Μόνο τότε ἑορτάζομε ἀληθινά τά Χριστούγεννα, ὅταν τά κατανοοῦμε ὡς Γιορτή τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος χρειάζεται νά δεχθεῖ πρῶτα καί νά ἐνστερνισθεῖ αὐτήν τήν ἀγάπη καί ἔπειτα, ἀφοῦ τήν βάλει στή ζωή του, νά τήν προσφέρει χαριτωμένα, ἁπλά καί ταπεινά στόν κάθε ἀδελφό του συνάνθρωπο, ὅποιος κι ἄν εἶναι, ὅ,τι κι ἄν εἶναι, ἀπό ὅπου κι ἄν εἶναι αὐτός.
Ὁ Χριστός τῆς Ἐκκλησίας, πού διασχίζει τήν ἱστορία, πού ξεπερνᾶ ὅρια καί σπάζει δεσμά, μᾶς βγάζει ἀπό τήν μοναξιά μας, μᾶς ἀπαλάσσει ἀπό τόν πειρασμό τῶν διαιρέσεων καί τῶν ὁμαδοποιήσεων καί μᾶς ζητᾶ ἐφέτος, γιά μιά ἀκόμη φορά στήν ἐκκλησιαστική μας ζωή, νά περάσομε ὄχι ἁπλά «καλά Χριστούγεννα», ἀλλά ἀληθινά Χριστούγεννα μέ νόημα καί οὐσία.
Αὐτή εἶναι καί ἡ δική μας ταπεινή εὐχή καί προσευχή γιά ὅλα τά πνευματικά μας παιδιά, γιά ὅλους ἐσᾶς πού συναποτελεῖτε τήν ἁγία οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρεθυμνίων. Νά ἔχετε ὑγεία καί δύναμη ψυχῆς γιά νά συνεχίζετε ὄμορφα τόν δρόμο τῆς ζωῆς προσλαμβάνοντας τήν ἀγαπητική κίνηση τοῦ Θεοῦ, πού ταπεινώθηκε γιά τόν ἄνθρωπο, καί κάνοντάς την δική σας κίνηση πρός τήν εὐεργετική αὐτογνωσία, πρός τίς εἰκόνες Του στά πρόσωπα τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν, πρός τήν Ἐκκλησία Του, πρός τόν Ἴδιο τελικά.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις, σᾶς εὐχόμαστε ἀπό καρδιᾶς καλή συνέχεια στόν πνευματικό σας ἀγώνα καί σᾶς ἀσπαζόμαστε ἑόρτια μέ τήν ἀγάπη τῆς Ἀγάπης μας, τοῦ «Γεννηθέντος δι᾿ ἡμᾶς» Χριστοῦ μας. Χρόνια πολλά, γεμάτα ἀπό Ἐκεῖνον, μέ τόσες εὐλογίες Του πού νά μήν τίς ἀντέχομε.
Ὁ Ἐπίσκοπός σας
† Ὁ Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου Εὐγένιος
Ἡ Ἐγκύκλιος τῶν Χριστουγέννων γιά ἀποθήκευση/ἐκτύπωση: ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2017.
http://www.imra.gr/ta-nea-tis-mitropoleos/articles/egkyklios-toy-seb-mitropolitoy-rethymnis-kai-aylopotamoy-k-eygenioy-gia-ta-christoygenna-toy-etoys-2017
